HSH vinnur nú að undirbúningi vegna unglingalandsmóts og vill hvetja Snæfellinga til þátttöku í þessari einstöku íþrótta- og fjölskylduskemmtun. HSH fékk reynda þátttakendur á starfssvæðinu til að deila minningum sínum af unglingalandsmóti. Unglingalandsmót er alltaf eitthvað sem verður ofarlega í minninu. En ég naut þeirra forréttinda að vera í hópi krakka sem stundaði íþróttir á fullu allt árið um kring. Einnig naut ég þeirra forréttinda að eiga foreldra sem höfðu brennandi áhuga á íþróttum og voru til í að skutla okkur hingað og þangað um allt land svo við systkinin gætum keppt og það sama á við með vini mína.
Það var alltaf biluð spenna að fara á Unglingalandsmót og stemmningin góð! Okkur krökkunum hlakkaði alltaf til allt sumarið og biðum spennt eftir að Verslunamannahelgin gengi í garð, og ég efast ekki um að foreldrunum liði eins. En þegar að þessu var komið þá lögðu allir af stað í ferðalag og tjölduðu á sama blettinum, þetta var eins og lítið Snæfellsnes saman komið á pínulítið tjaldsvæði. Ein stór fjölskylda!
Við stelpurnar kepptum í körfubolta og urðum nokkrum sinnum unglingalandsmótsmeistarar, auk þess kepptum við í frjálsum og fótbolta. Það var alveg sama hvar maður var að keppa, það var alltaf einhver á staðnum sem hvatti mann áfram, þó svo að það var ekki einhver af vinunum eða fjölskyldunni, þá var það e-r annar úr HSH. En það er það skemmtilega við unglingalandsmótin – það er ungmennafélagsandinn! Við erum öll í sama liðinu og hjálpumst að og hvetjum hvort annað áfram.
Dagskráin er alltaf þétt og það er nóg að gera fyrir alla, ekki bara keppendur, heldur líka foreldra, systkini, ömmur og afa, frænkur og frændur sem vilja koma og horfa. En þó keppendur séu að frá 8 á morgnanna og frameftir degi að þá er alltaf kvöldvaka á kvöldin þar sem frægir söngvarar, grínistar og slíkir koma fram og skemmta öllum sem eru á staðnum.
Minningarnar frá unglingalandsmótunum eru ótal margar og við rifjum oft upp unglingalandsmótin og brosum út að eyrum. Hvort sem það er þegar við tölum um unglingalandsmótið á Höfn í Hornafirði þegar við urðum fyrst unglingalandsmótsmeistarar í körfubolta og allir frá HSH stóðu í stúkunni og hvöttu okkur áfram, eða unglingalandsmótið í Borgarnesi þegar við lentum í þrettánda sæti í fótbolta af 13 liðum, eða þegar við lentum í þriðja sæti í 4x100m boðhlaupi í frjálsum íþróttum á Laugum í Þingeyjarsýslu (minnir mig) og enduðum svo helgina á því að dýfa okkur ofan í tjörnina þar. Eins og ég hef komið inn á, þá fannst foreldrunum alveg jafn gaman og okkur því Palli Þorbergs ákvað einnig að stinga sér í tjörnina en áttaði sig ekki á því hvað hún var grunn og hruflaði á sér alla bringuna við lendingu í botninum. Það fannst okkur fyndið! Við krakkarnir urðum öll í bitum eftir þessa sundferð en af því það var svo gaman þá vorum við nú ekkert að hugsa neitt út í það meir. Ég man líka að Gunni Svanlaugs vildi að við krakkarnir myndum leiðast inn á völlinn og veifa áhorfendum á opnunarhátíðinni á fyrsta eða öðru landsmótinu sem ég fór á. Okkur fannst það nú ekki alveg nógu „cool“, en það, ásamt góðri hegðun HSH-inga alla helgina skilaði okkur fyrirmyndarbikarnum það Unglingalandsmótið. Við auðvitað leiddumst stolt inn og veifuðum á allar opnunarhátiðir árin eftir það og unnum fyrirmyndarbikarinn nokkur ár í röð.
Ég gæti haldið áfram að telja upp einhver atriði – en til að einfalda þetta þá get ég sagt að þegar ég hugsa til baka um Unglingalandsmót UMFÍ þá brosi ég og hugsa hvað það var ótrúlega gaman! Ég fullyrði líka, fyrir hönd foreldra minna, að þau skemmtu alveg jafn vel og við systkinin! Spurjið líka bara Högna og Írisi, Dagný og Kjartan, Betu og Óla, Gunna og Láru, Steinu og Sæa, Moniku og Hafstein, Sævar Harðar, Palla og Steinu, Helgu og Þröst og fleiri góða... Þau eru pottþétt sammála!
Það ættu allir að prófa að fara á alla vega eitt Unglingalandsmót! Góða skemmtun á Unglingalandsmóti í ár, Áfram HSH. Góð kveðja, Björg Guðrún Einarsdóttir.